บันทึกวันอันแสนสุข(?)ก่อนหมดปี

ตะกี้ไปยืนแปลในไลน์มาสองชั่วโมงครึ่ง แล้วลมแรงมากกกก บาซูก้าเป่าลมเย็นๆลงหัว เข้าตาพอดี นั่นแหละ ยืนไป สองชั่วโมงครึ่ง จะเป็นลมมมมม

พยายามจะแปลอย่างใจดี ซอฟให้ รักทุกคน แต่บางสถานการณ์ก็เขาด่าอ่ะ ให้หลบยังไงเนี่ยยย

แล้วไอ้ลูกแถปากเปล่า พูดไปเรื่อยๆเนี่ย ถ้าสมาธิเรายังเต็มๆอยู่ก็แปลได้ไง แต่คิดถึงคนที่พูดตลอดสองชั่วโมงครึ่งดู ว่ามันเหนื่อยมากกกก มีลมลงหัว เป่าตาตลอดเวลาด้วย

ช็อตสุดท้ายคือตอนที่ 2 ชั่วโมง 33 นาที เลิกงานพอดี นี่ก็บอกว่า “(ชื่อเรา)ฟังที่พี่พูดไม่รู้เรื่องแล้วค่ะ” (สมองกุแบลงค์ไปหมดแล้ว พออออ!)

แต่พี่คนไทยก็คงเข้าใจว่าเราด่าว่าเค้าพูดไม่รู้เรื่อง ซึ่งนั่นก็จริง แต่เราเลิกด่าแล้ว ด่าไปก็ไม่ทำให้ใครพูดรู้เรื่องขึ้นมา เราหมายถึงเราแปลต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว

ดีหน่อยลุงๆเข้าใจว่ามันเหนื่อยมากกกกก ลุงก็ขำๆ โอะสึคาเระไป จริงๆออแกไนเซอร์จองมา 2 ชั่วโมงชั้นยอมแถมให้อีกครึ่งชั่วโมงเพราะชั้นชอบพี่เท็ดดี้ (คนญี่ปุ่นที่ทำงานอ่ะ เก่งดี ชอบ)

แต่มัน もう限界だ อีกวินาทีเดียวก็แปลไม่ไหวแล้ว ปล่อยกุออกไปจากตรงนี้สักทีโว้ย หนาวโว้ยยยยย

พี่คนไทยมาบอกว่า “น้อง(ชื่อเรา)เก่งมาก อึดมากเลย”

ใช่ค่าาา อึดถึกทนเป็นควายเลยค่า แผนกเรางานนรก งานผี งานโรคจิตสุดๆไปเล้ย และนี่เป็นล่ามที่ใจดีให้สุดๆแล้ว เรียก Pokayoke ว่าน้องด้วย

มีช็อตนึงแปลไปว่า Pokayoke หน้าที่คือ error-proofing นะคะ ตัวกันผิดพลาดน่ะค่ะ (จริงๆในหัวจำคำว่าตัวกันโง่มา) คือคนต้องทำผิดก่อน แล้วจะไปต่อ น้องถึงจะกรีดร้องบอกเราว่า ไม่ได้ๆ แกผิด แกไปไม่ได้
แต่สถานการณ์ตอนนั้นคือ set up เปลี่ยนรุ่น คนยังไม่ได้ทำอะไรผิด น้องจะกรี๊ดเลยไม่ได้ ตรงนี้ก็แค่ PE ปรับ trigger ของ Pokayoke ให้ร้องตอนปัดสวิทช์จะไปต่อ ไม่ใช่ให้น้องกรี๊ดตอน pallet มาอยู่ตรง station

รู้สึกว่าเรียก Pokayoke ว่าน้องแล้วมันน่ารักดี

พรุ่งนี้มีอีกรอบ จริงๆเรื่องนี้เรื่องเดียวแปลมาหลายแมทช์แล้ว ไม่จบสักที พี่เท็ดดี้บอกว่า “พรุ่งนี้ก็ไม่น่าจบ”

ฉัน “งั้นเตรียมล่ามมาสักสิบคนนะ”

เห้อออ หัวจะปวด

พี่เท็ดดี้ตรรกะแน่นมาก เจอคนแถแกจะถามไปเรื่อยๆ จับโกหกเก่งมาก แบบปล่อยให้พูดไปเรื่อย เก็บรายละเอียด แล้วค่อยฟาดทีเดียว มันกร้าวใจมาก แล้วแบบแม่นทุกจุด นี่เลยชอบเขา ชอบคนทำงานเนี้ยบ เพียงแต่ว่ามันยากตรงเวลาแปลล่ามให้ต้องสมาธิดีๆ

เราเคยโดนคนไทยคอมเม้นว่ามาตรฐานในการทำงานสูงไปด้วยแหละ

แต่ก็ต้องขอตอบตรงๆว่าลดให้ไม่ได้จริงๆค่ะ ก็ดูพี่เท็ดดี้สิ
ส่วนลุงแอดไวเซอร์แผนกเราเอง ก็ชอบไปตีกับชาวบ้าน วันนี้ก็มาอย่างตึงเลย

ดูวิบากกรรมที่ต้องเจอแต่ละอย่าง ไม่ตายก็บุญแล้ว ฮ่วยยยย คาดหวังอะไรจากชั้นนนนน!?

บอกลุงว่า “วันนี้ต้องเบียร์แล้ว”

เมื่อวานจับของขวัญในแผนก ได้รางวัลพิเศษของลุงแอดไวเซอร์มา แล้วลุงแอดไวเซอร์คือทรงแดดดี้สายเปย์มาก ใส่เงินมาเยอะอยู่นะ แล้วก็มีของเล็กๆน้อยๆน่ารักเป็นกิมมิกด้วย ทรงเค้าคือผู้ชายพูดน้อย หน้าตาดี แต่งตัวเนี้ยบอ่ะ ตอนหนุ่มๆน่าจะเป็นอิเคเมนเลยแหละ วันนี้มีคนจะไปทำบุญเลี้ยงอาหารเด็กบนดอย ไปขอ donation ลุงก็ใส่ให้เยอะ ถามว่าจะเอาเท่าไหร่ เท่านี้พอมั้ย คนไปขอก็เกรงใจที่เขาให้เยอะ ลุงบอกว่า “เอาไปเถอะ ผมได้เงินมาก็ใช้ไม่หมดอยู่แล้ว” ใจลุงอย่างได้อ่ะ 5555555

จริงๆเขาดูจุกจิกนิดหน่อย แบบชอบถามจี้ทำไมๆ คนไทยไม่ชอบ และไม่ตอบด้วย แต่นี่ก็สัมผัสได้ว่าจริงๆแล้วลุงน่ะใจดีมาก เวลาคนในแผนกไปขออะไรที่มัน 無理 ลุงก็ช่วยคุยให้ เป็นผู้ชายเงียบๆ ใจดี แต่คนไม่ค่อยรู้

ปีนี้เป็นปีที่งานเครียดมาก เนื้อหาที่แปลก็ค่อนจ้างยาก ชั่วโมงการทำงานยาวนาน บางวันแทบไม่มีเวลากินน้ำ ไม่มีเวลาเข้าห้องน้ำ (นั่นไม่เฮลตี้เอาซะเลย) เลทเวลาพักเที่ยงบ่อยๆด้วย

ถึงงานจะหนัก แต่ก็พยายามใจดีกับคนอื่นอยู่นะ ใครเตือนอะไรมา ขออะไร ถ้าทำให้ได้ก็จะทำให้ตลอด

บางทีก็คิดว่าเราน่ะปฏิบัติต่อคนอื่นแบบที่อยากให้คนอื่นปฏิบัติต่อเราแบบนั้นเหมือนกัน แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาก็เป็นระบบสุ่มกาชา เราคาดหวังกับคนอื่นไม่ได้หรอก ทำได้แค่พยายามใจดีกับทุกคนให้มากที่สุด แต่ปีนี้สิ่งที่เราพลาดไปคือเราใจดีกับคนอื่นเกินไป เลยใจร้ายกับตัวเองล่ะ ก็รู้สึกผิดตรงนี้อยู่เหมือนกัน แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่อดทนแล้วปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไป

เมื่อคืนนั่งดูพวกคลิปวิดีโอของ Yu Yu Hakusho ได้ยินยูสุเกะตะโกนว่า เรกันนนนนนน! ก็เลยสงสัยว่ามันคันจิตัวไหนนะ อ๋อ 霊丸 นี่เอง

แต่ที่เราเจอมาเมื่อวานนี้ กับต้องเจออีกหลายชั่วโมงในวันนี้คือ 冷ガン (ปืนบาซูก้าที่พ่นลมเย็นๆใส่หน้าเราในไลน์ มันไม่ได้ใช้คำนี้หรอก เราตั้งเอง) กับ 冷寒 มันทำให้ไปเจอคำที่น่าสนใจหลายคำ

冷寒症 คือโรคกามตายด้าน
冷汗 เหงื่อที่ไหลซึมออกมาเพราะความหนาว หรือกลัว
霊感 การสัมผัสวิญญาณ
老眼 สายตายาว
正露丸 เซโรกัน แบรนด์ยาแก้ไอ(?) คำว่าเซโรงังน่าจะมาจากอันนี้
ロンガン ลำไยยยยยย!

อากาศที่ว่าหนาว ยังไม่เท่ามุกเราที่ 寒い กว่า