ไม่ได้เขียนบล็อกนานมากเลยค่ะ มีหลายๆอย่างเกิดขึ้นกับตัวเรา และมันเปลี่ยนแปลงความคิดเราไปเลย
ปฏิเสธไม่ได้ว่าการจากไปอย่างกะทันหันของบุคคลในครอบครัวมันค่อนข้างส่งผลกระทบอย่างมากกับตัวเรา
แต่ตอนนี้ก็พอจะทำใจได้แล้วค่ะ
สิ่งที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวเราจนถึงตอนนี้คือ “เราอยากให้คนอื่นจดจำเราไปในแบบไหน”
สำหรับตัวเรา เราอยากใช้ชีวิตโดยที่ “เอาชนะตัวเองคนเมื่อวานให้ได้”
ขอบคุณมากๆเลยสำหรับคนที่ยังแวะเวียนเข้ามาดูหรือถามถึงกันถึงแม้ว่าเราจะไม่อัพบล็อกเลยนานมาก
สำหรับนักเขียน หรือนักวาดทุกคน คอมเม้นท์สำคัญมาก หลายๆอันเราอ่านซ้ำๆ เวลารู้สึกท้อๆนึกถึงแล้วก็รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา
สิ่งหนึ่งที่เราคิดว่าเป็นข้อดีของตัวเองคือเราเป็นคนที่มีมุมมองแบบเด็กๆ มีจินตนาการ (พูดง่ายๆก็คือเป็นพวกเพ้อฝันนั้นแหละ) แต่พออายุเท่านี้ เผชิญกับการเปลี่ยนแปลง เรารู้สึกเติบโตขึ้นจากข้างใน คือมันต้องโตแล้ว ต้องเข้มแข็ง จะทำตัวเป็นเด็กๆไม่ได้แล้ว (อายุก็ไม่เด็กแล้ว)
แต่สิ่งที่เราคิดมาตลอดเหมือนกันก็คือ เราไม่อยากสูญเสียจินตนาการไป
เราเคยอ่านเจอคำถามหนึ่ง แล้วมันก็ยังเป็นคำถามในหัวเราจนทุกวันนี้ ว่าทำไมเด็กไทยหลายๆคนตอนเด็กๆเก่งมาก แต่พอโตมากลายเป็นผู้ใหญ่ที่ธรรมดาๆ มันอาจจะเป็นมุมมองแบบ Stereo Type ไปหน่อย เพราะจริงๆเราก็เคยเห็นผู้ใหญ่ที่เจ๋งๆอยู่เหมือนกัน แล้วเค้าก็เจ๋งมาตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว
เราไม่อยากสูญเสียความคิดแบบเด็กๆไปเลย แต่กรอบของสังคมก็ดูจะทำให้เดินออกจากกรอบนั้นได้ยากขึ้นเรื่อยๆ และยากมากขึ้นเมื่อเราอายุมากขึ้น
ต่อจากนี้ไปคงไม่ค่อยได้เขียนเรื่องล่าม หรือ ภาษาญี่ปุ่นมากนัก เพราะเราได้ตาม Target N1 ของตัวเองแล้ว เราเลยไปลงเรียนป.ตรี นิติ อีกใบ การอ่านหนังสือกฎหมายเลยกลายเป็นเรื่องที่เรากำลังทุ่มเทเวลาให้อยู่ (และ…. ใช่ค่ะ ดิฉันอ่านไม่ทันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เลยต้องนอนก่อนแล้วตื่นตอนดึกๆมาอ่านนี่ไง)
เมื่อก่อนตอนยังสอบ N1 ไม่ผ่าน คิดว่ามันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มาก เหมือนกำแพงสูงที่เราไม่มีวันข้ามได้
แต่พอสอบผ่านแล้ว ก็ดีใจนะ แต่อีกใจก็รู้สึกว่า ตัวเองไม่ได้เก่งเลย N1 มันแค่ก้าวแรกของคนที่จะเรียนมหาลัยในญี่ปุ่นด้วยซ้ำ แล้วเดี๋ยวนี้คนก็จบจากญี่ปุ่นเยอะแยะ คนผ่าน N1 ก็เยอะแยะ
แล้วภาษาเราก็ยังไม่เก่งหรอก มันเป็นอะไรที่ต้องพัฒนาตัวเองในทุกๆวัน แต่ต่อจากนี้ไปมันขึ้นอยู่กับความขยันในแต่ละวันแล้ว มันจะไม่ได้เป็นการสอบเพื่อให้ผ่านอีกแล้ว ความกระตือรือร้นเรื่องภาษาก็เลยอาจจะดรอปลงไปบ้าง
มีหลายด้านที่เรากำลังทำอยู่ กำลังเหนื่อยกับการก้าวข้ามกำแพงของตัวเอง แต่ในความเหน็ดเหนื่อยนั้น มันก็สนุกแหละที่ได้ทำ เรารักทุกอย่างที่ตัวเองทำอยู่ในตอนนี้นะ หรืออย่างน้อย ตอนที่ทำ ก็พยายามจะรัก 555
การรักในงาน รักในสิ่งที่ตัวเองทำ เราว่ามันเป็นเรื่องสำคัญนะ คือคุณไม่จำเป็นต้องชอบงานตลอดเวลาก็ได้ แต่อย่างน้อยตอนทำงาน ก็พยายามจะรักมันสักหน่อย แล้วมันจะทำให้ไปต่อได้ง่ายขึ้นเยอะเลย (อ่านมาจากที่ไหนสักที่นี่แหละค่ะ แต่จำไมไ่ด้ ส่วนใหญ่อะไรดีๆเราไม่ค่อยคิดเอง 555)
ไม่รักงงานก็รักเงินเดือนก็ได้ค่ะ ท่องไว้ “ฉันทำเพื่อเงิน!!!!!!!”
วันนี้บ่นขิงบ่นข่าอะไรเยอะจัง
บอกเผื่อไว้ เผื่อบางคนมาอ่านอาจจะงงๆว่ามันจะบ่นๆเรื่องตัวเองให้ฟังทำไม??
//ยิ้มไฝแห้ง… ง่า..จริงๆนี่คือบล็อกบ่นๆนะคะ อย่าคาดหวังสาระจากเรา มันเป็นสิ่งที่หาได้ยาก 555+
เราชอบที่ตัวเองยังบ่นอยู่นะ รู้สึกดีที่ตัวเองยังเป็นมนุษย์อ่ะ เพราะบางครั้งการทำงานล่าม ด้วยฟังก์ชั่นการทำงานมันจะทำให้เราเป็นเหมือนโรบอทหน่อยๆ คือถ้ามองอย่างเย็นชา user บางคนก็คาดหวังให้เราเป็นเหมือน google translate แต่แม่นยำกว่า พูดปุ๊บแปลได้ปั๊บอย่างถูกต้องทุกอย่าง แต่ในความเป็นจริงก็คือไม่มีใครสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก
เรามองว่าล่ามเหมือนดารา หรือไอดอล หรือนักร้อง ที่พอจับไมค์ขึ้นเวทีแล้วต้อง The show must go on
แต่ละการประชุมคือเวทีที่เราต้องขึ้นไปแสดง อาจจะมีวันที่แสดงได้ดี หรือบางวันอาจจะทำได้ไม่ดี แต่สิ่งหนึ่งที่จะช่วยให้ทำได้ดีขึ้นคือการซ้อม ซ้อม ซ้อม และซ้อมอย่างหนักมาก
อย่างเราเห็นไอดอลแสดง บางคนก็อาจจะคิดแค่ว่า ร้องเพลง เต้นๆ แค่สามนาทีก็ได้เงินเยอะแยะแล้ว
แต่เบื้องหลังฉากหน้าที่สวยงาม มันคือหยาดเหงื่อ คราบน้ำตา และการฝึกฝนอย่างหนักเป็นปีๆ
ว่าแล้วก็แปะ MV tie-in สักหน่อย เป็นเพลงที่ฟังแล้วมีกำลังใจดี ชอบฟังก่อนอ่านหนังสือ รู้สึกฮึกเหิม เหมือนจะไปออกรบ 555+
“คำว่าพยายาม ไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ”
ตอนนี้ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก เพราะทำหลายอย่างมากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นการทำงาน เรียนนิติอีกใบ มีไปสอนภาษาญี่ปุ่นด้วย และอื่นๆอีกที่ไม่ได้บ่น เอ้ย บอก
จริงๆเรามีกระดาษที่ดราฟๆไว้ว่าจะเขียนเกี่ยวกับมุมมองของเราที่มีต่อล่ามในอนาคต
เขียนเอาไว้ตรงนี้ก่อนเลยว่าเราสัญญาว่าจะเขียน เพราะไม่งั้นเดี๋ยวเราจะลืมแน่ๆ
ตอนนี้ขอตัวไปทำสิ่งที่ต้องทำก่อนนะคะ แวะมาอัพให้หายคิดถึงกัน อิอิ
เรื่องงานเราแฮปปี้ดีค่ะ แถมช่วงเผาลุงที่ทำงานให้ฟัง เราทำงานอย่างแฮปปี้จริงๆ
[ ล่ามของลุงไม่ได้น่ารักขนาดนั้น ]
zynemaru 