ไม่ต้องมีความสุขก็ได้แต่ขอให้มันผ่านไปด้วยดี

มีคนมักจะบอกอยู่บ่อยๆว่าขอให้มีความสุข หรือให้ใช้ชีวิตให้มีความสุขแต่เราเป็นคนที่เข้าใจดีว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนเราจะมีความสุขตลอดเวลา

ความทุกข์ก็เช่นกัน มันก็ไม่ได้อยู่กับเราไปตลอด
รวมถึงมีช่วงที่ว่างๆ ไม่ได้สุขหรือทุกอยู่ด้วย

ทั้งหมดคือมวลอารมณ์ที่มองไม่เห็น แต่อาจรับรู้ได้ หลอมรวมอยู่ในคนหนึ่งคน

แล้วคนแต่ละคน ก็มีอารมณ์ที่หลากหลาย

สำหรับเราตอนนี้ คงจะเป็นอารมณ์เบื่อมั้ง หรือไม่ก็เหงา เป็นความรู้สึกของที่ว่างสีดำๆที่เริ่มขยายตัวอยู่ข้างในใจเรา

บางทีมีก้อนอะไรสักอย่างสีแดงๆโลดเต้นด้วยความดีใจนิดหน่อย เวลามีเรื่องที่ชอบ แต่ก็เป็นพื้นที่เล็กน้อยมากๆเมื่อเทียบกับที่ว่างสีดำขนาดใหญ่นั้น

เวลาที่มีสีสันอื่นเข้ามา เราก็เลยมักจะเผลอดีใจมากไปหน่อย การแสดงออกอาจจะดูไม่สมควร ไม่เหมาะสมกับบรรทัดฐานทางสังคมที่คนอื่นเห็นว่าดีก็ได้มั้ง

ถ้ามีคนมาเตือน ก็แปลว่าเขาหวังดี เราก็รับปาก ว่าจะไม่ทำอีกแล้ว

เราเชี่ยวชาญในการแกล้งยิ้ม ทำเป็นตลก หรือร่าเริง
แต่จริงๆแล้วเราเข้ากับมนุษย์ไม่ค่อยเก่ง
เราเข้ากับแมวได้ดีมากนะ เป็นมนุษย์ที่แมวรักคนหนึ่งเลยล่ะ

ที่ว่างสีดำที่หนักอึ้งจะเบาลงถ้าเราได้กอดแมว ลูบตัวแมว ขนอ่อนนุ่มที่มีกลิ่นหอมแบบแมวๆช่วยดูดซับความเหนื่อย ความเศร้า หรือความเหงาในใจเราได้

แต่เราเอาแมวมาทำงานด้วยไม่ได้น่ะสิ

เราอ่านหนังสือหรือฟังพอดแคสต์มาบ้าง ก็ได้รับข้อมูลข่าวสารมาว่าสัมผัสจากมนุษย์หรือ human touch ช่วยลดความเครียดได้ แต่เราก็คงไม่ซี้ซั้วแตะไปทั่วหรอกนะ อันนั้นก็น่ากลัวไป ก็จะมีบางคนที่รู้สึกคอมฟอร์ทที่จะแตะตัว สำหรับเราแล้วมนุษย์ที่เราสบายใจที่จะถูกตัว มีน้อยกว่ามนุษย์ที่เราคิดว่าไม่สัมผัสจะดีกว่าแหละ

แล้วช่วงนี้งานเราก็เครียดมาก ที่ว่างสีดำในใจขยายอาณาเขตออกไปเรื่อยจนเราอึดอัด เวลามีอะไรที่รู้สึกเป็นสีสันอื่น เราคงจะได้ใจมากไปหน่อย เราอาจจะไปแตะคนที่เราแตะได้มากเกินไปจนดูไม่ดีล่ะมั้ง…

โอเค ก็ต้องหาวิธีนั่งนิ่งๆอย่างสงบ ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องยากสำหรับเรา แต่เราทำได้ และจำเป็นต้องทำด้วย
ก็เหมือนกับการแกล้งยิ้ม เหมือนกับการสร้างตัวตนที่เป็นคนตลกนิดหน่อย ในเมื่อเคยทำมาแล้ว ทำไมจะทำอีกไม่ได้ล่ะ

การใช้ชีวิตโดยระมัดระวังอย่างมากที่จะไม่ทำให้ใครอึดอัดหรือไม่พอใจนี่มันยากจัง
เราล่ะโคตรกลัวความเป็นตัวเองจะไปทำให้คนอื่นไม่สบายใจ แต่ถ้าต้องทำให้คนอื่นพอใจจนกลับบ้านมานั่งร้องไห้คนเดียวเพราะไม่ชอบสิ่งที่ตัวเองทำ แบบนั้นเราก็ไม่ยอมเหมือนกัน

การหาจุดที่พอดีในแต่ละวันช่างเป็นเรื่องยากเย็นและใช้พลังงานมากเหลือเกิน

บางทีเราอาจจะเหนื่อยมากเกินไปและเป็นแบบนี้มานานเกินไปแล้วก็ได้